പിടച്ചിലുകള്‍ 

അക്ഷരങ്ങളായിരുന്നു 

എന്നും നെടുംതൂണായത് 

ചിരിയും ചിന്തയും 

ഇണക്കവും  പിണക്കവും 

നീയും ഞാനുമായക്ഷരങ്ങള്‍ 

നഷ്ടവും ലാഭവും 

ഒക്കെ ചേര്‍ത്തെഴുതി കൂട്ടി 

മഷിയുണങ്ങും മുന്‍പേ 

കാഴ്ചയുടെ വേലിക്കലിട്ടു  

ഉള്ളിലെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ 

പലപ്പോഴും കടപുഴകാതെ 

നിന്നതുമീ മടമുറിയലുകളിലായിരുന്നു.

പക്ഷെ ഇന്ന് 

എന്റെ അക്ഷരങ്ങള്‍ ആരുടെയോ 

ഒക്കത്തിരുന്നു 

യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ 

അറിയാതെ ഞാനോന്നമര്‍ത്തി 

നീ ഉരുവായി വന്നോരെന്‍ 

പാടുകളില്‍ 

നിസഹായതയുടെ എങ്ങലുകള്‍ 

ശ്വാസ നാളം വിട്ടു 

ശബ്ദമായി പിടയുന്നു.

ആരറിയാന്‍ എന്‍ വേദനകള്‍