അദ്ധ്യായം 

മേല്‍ക്കൂരയില്ലാത്ത  പ്രണയത്തില്‍ 

നിന്ന് 

ജീവിതത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പിലേക്ക് 

നിന്റെ നിഴല്‍ കൂടു മാറിയപ്പോഴാണ് 

എനിക്കെന്‍റെ 

 അവസാന അദ്ധ്യായത്തിനു 

വരയിടാന്‍ തോന്നിയത് 

കുരുക്കു  മുറുകിയിട്ടും  

അടയാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്ത കണ്ണുകള്‍ 

അപ്പോഴും 

ആദ്യ അദ്ധ്യായത്തിലെ 

ഇണ ചേര്‍ന്ന നിഴലുകളില്‍ 

ഉടക്കി നിന്നു 

വായന 

കടലിനപ്പുറമിരുന്നു  നീയും 

ഇപ്പുറമിരുന്നു ഞാനും 

വായിച്ചു തീര്‍ത്തത് 

പച്ച  ജീവിതത്തിന്‍റെ മണം മാറാത്ത 

താളുകളായിരുന്നു .

അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ 

കയ്യെത്തി തൊടാന്‍ ശ്രമിച്ചത്‌ 

സ്വപ്നങ്ങളില്‍ മാത്രം 

നമ്മുടെതാകുന്ന ജീവിതത്തെയും 

 

 

പരതല്‍ 

 

ഓര്‍മ്മകളുടെ അറ തുറന്നതു 

പഴമണതിനാണ് 

കിട്ടിയതോ 

അഴുകിയ  ചവറ്റു കൂമ്പാരവും 

കാര്‍ന്നു തിന്നുന്ന വിശപ്പില്‍ 

എച്ചില്‍ കൂട്ടത്തില്‍ 

ആഹാരം  പരതുന്നവനു 

തീന്‍ മേശ യുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യം 

അപരിചിതം  

ഏറെ  തിരഞ്ഞപ്പോഴാണ് 

ഒരു കയ്യൊപ്പു കിട്ടിയതു 

എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ 

നീ ചാര്‍ത്തി തന്ന അടയാളം 

ചലവും പുഴുവും പൊതിഞ്ഞു 

പോയെങ്കിലും 

എനിക്കെടുക്കാതെ വയ്യ 

 ഏകാന്തതയുടെ വിശപ്പെന്നെ 

കൊന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു 

 

പൊരുള്‍ 

നിന്നിലുണര്‍ന്നു 

നിന്നില്‍ ജീവിച്ചു 

നിന്നില്‍ ഉറങ്ങി 

നീയുള്ള സ്വപ്നത്തിന്റെ 

രഥം പായിക്കുമ്പോഴും  

നീ നിന്നില്‍ ആയിരുന്നുവെന്നു 

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന്‍ 

പ്രപഞ്ച മോഹം

കാടിന് മോഹം
കടലിനെ കാണാന്‍
കടലിനു ദാഹം
കാടിനെ അറിയാന്‍ .

കാട്ടു പച്ചയും കടല്‍ നീലയും
കണ്ടു തിമിര്‍ത്ത
ആകാശ താഴവരയ്ക്കു
താഴെ  കൊതിപ്പിക്കും
ഭൂമിയെ പുണരാനും.

മേഘങ്ങളില്‍ പോലും
ഊയലാടുന്ന കാറ്റിനു
നക്ഷത്ര കുഞ്ഞിനെ ആട്ടിയുറക്കാനും.

മോഹചക്രത്തിന്‍ രഥമീവിധം
പ്രപഞ്ചസാഗരം നീന്തികടക്കവേ

ക്ഷണിക ജീവിത സഞ്ചാരിയായ
ഞാനെന്‍റെ
വിഫല  മോഹത്തില്‍
കണ്ണീരൊഴുക്കണൊ ?




 





 

തപസ്വിനി 

കാടിന്റെ പച്ചപ്പറിഞ്ഞു 

പാറയുടെ ഉറച്ചഹൃദയത്തില്‍  

ചെറിയ നനവായി 

പിന്നെയുറവയായി 

മെല്ലെഒഴുകി പടര്‍ന്നവള്‍ 

കാറ്റിന്റെ വിളിക്ക് പിന്നാലെ 

കടലിന്‍റെ  ലഹരിയിലേക്ക്  

അലഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍  

ആയിരം കൈപ്പുഴകള്‍ 

കണ്ട കാഴ്ചയില്‍ കടലാറാടുന്നു .

പങ്കുവയ്ക്കലിന്റെ 

പായസ ചിരി നിഷേധിച്ചു 

ഒരു കാറ്റിന്റെ വിളിക്കും 

കാതു  കൊടുക്കാതെ 

ഇരുണ്ട പാറയുടെ 

അടിത്തട്ടിലേക്കു മടങ്ങിപോകാന്‍ 

കഴിയാതെ 

ഒഴുക്കിനൊപ്പം കണ്ണീരും ചാലിച്ചു 

ഒരു താപസ ജന്മമായവള്‍ 

എന്നിട്ടും 

വര്‍ഷങ്ങള്‍ പഴക്കമുള്ള 

പ്രണയത്തിത്തിലേക്ക്  

സവാരിക്കിറങ്ങുമ്പോള്‍ 

 നിനക്കു സമ്മാനമായി 

തരാന്‍ ഞാന്‍ തിരഞ്ഞത് 

ഞെട്ടറ്റു  വീണ ഒരു പൂവിനെ 

അടര്‍ന്നു വീണ പൂവിനെ 

തലോടി തുടങ്ങിയ 

പ്രണയത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക്‌

നിന്നിലേക്കുള്ള   വഴി 

തീര്‍ന്നുപോയെന്നറിഞ്ഞിട്ടും  

ഒരു  വെറും യാത്ര 

വാടിയ പൂവിനെ നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്ത് 

തിരികെ മടങ്ങുമ്പോള്‍ 

 ചവിട്ടുന്ന വഴിയിലാകെ 

ഇതളടര്‍ന്ന ഒരായിരം പൂക്കള്‍ 

കച്ചവട വല്ക്കരിക്കപെട്ട 

പ്രണയ ദിനത്തിന്റെ ശിഷ്ടം പോലെ 

ഒരു പൂവിനെ പോലും  ഇറുത്തു 

നോവിക്കാത്ത നമ്മുടെ പ്രണയ ദിനത്തില്‍ 

ഒരായിരം പൂക്കള്‍ കൊല്ലപെട്ടതെങ്ങനെ  

പിന്നെയോ 

നമ്മുടെ   പ്രണയ ദിനമെങ്ങനെ 

ലോകത്തിന്റെ പ്രണയദിനമായി  

എന്നിട്ടും നമ്മുടെ പ്രണയം 

എങ്ങനെ നമുക്കന്യമായി