സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകരിയപെട്ട
ഉള്ളിലെ കിളിയുടെ കുറുകലും ചിറകടിയും
നെടുവീർപ്പുകളായി മൌനത്തെയുലയ്ക്കുന്നു

വേദനയിൽ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു
അടര്ന്നു പോയവൾ
ആകാശ കോണിലുദിച്ചു
പിന്നെപ്പോഴോ മറഞ്ഞു

മണ്ണിലലിയുമ്പൊഴും '
കരിയിലയുടെ മനസ്
കാറ്റുപുതപ്പിച്ച
പ്രണയ കുളിരിലായിരുന്നു

പാളവും ജീവിതവും
പൂരകമായപ്പോൾ
ജീവിതത്തിൽ നിന്ന്
പാളത്തിലേക്കവൾ നടന്നു

കല്ലറ പൊളിക്കുന്നവർക്ക് 

നിങ്ങൾ വിദൂഷകർ 

കല്ലറകൾ പൊളിച്ചു കഥകൾ മെനയുന്നവർ 

മണ്ണോടു ചേർന്ന മാറിലെ 

മണ്ണ് മൂടിയ അപ്രിയ സത്യങ്ങൾ  

ചികഞ്ഞു  ലോകത്തിനു 

മുന്നിലേക്ക്‌ എറിഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നവർ 

അക്ഷരത്തിന്റെയും വർണ ത്തിന്റെയും

സീമകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പടവു താണ്ടിയവരുടെ

കല്ലറകൾക്കുള്ളിൽ  സദാചാരം തിരയുന്നവർ 

മണ്ണു പുല്കിയ ഞരമ്പുകളിൽ 

മാതൃത്വം മറന്നു മാദകത്വം   തിരയുന്നവർ  

 എഴുത്തിനപ്പുറം എഴുത്താണിയും 

എഴുതുന്ന മനസ്സും വായിക്കാൻ വരുന്നവർ 

തെരുവോരങ്ങളിൽ  ലേലം  ചെയ്യുന്നവർ 

മറുപടിയില്ലാത്ത മരണലോകത്തേക്കു  

ചോദ്യവും ഉത്തരവും സ്വയം ഉതിർക്കുന്നവർ 

ചുംബനതിന്റെയും പ്രണയത്തിന്റെയും 

എണ്ണം പറഞ്ഞു കൈയടി നേടുന്നവർ 

നിഷേധിക്കപെട്ട അവസാന ശ്വാസത്തിന്റെ 

അനുഭവ സാക്ഷ്യം പറയുന്നവർ 

അടുത്ത കല്ലറ പൊളിച്ചു നിങ്ങൾ ആർക്കുക 

നിങ്ങൾ വിദൂഷകരായി  സ്വയം രമിക്കുക 

കാലത്തെ കലകൊണ്ടു മറികടന്നവർ 

നിങ്ങള്ക്ക് മുന്നിൽ തൃണമായിരുന്നോട്ടെ 

മഴ പ്രണയം 

മേഘകുടത്തിൽ വെള്ളം നിറച്ചു 

ഭൂമിതൻ മാറിലേക്കൊഴിച്ചു 

 ആകാശം ഭൂമിയെ 

നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു 

നനഞ്ഞൊട്ടിയ ഇലയുടയാടകൾ 

കാറ്റിലുണക്കി യെടുക്കുമ്പോഴും 

മരത്തിന്റെ മാറിലൂടെ ഒഴുകി 

ഇറങ്ങുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ തട്ടി മാറ്റി   

ഭൂമി നാണത്താൽ ഈറൻപിഴിഞ്ഞു 

പിന്നെയും കുടം തിരയുന്ന ആകാശത്തോടു 

പരിഭവം കാട്ടി  മുഖം കുനിച്ചു 

കാറ്റൊരു കള്ള സാക്ഷിയെ പോലെ 

വാ പൊത്തിചിരിച്ച്  

തലങ്ങും വിലങ്ങും പാഞ്ഞു 

ഉയിർത്തെഴുന്നെൽപ്പ് 

എന്റെ  തണൽ മരം വെട്ടി രാകി യെടുത്ത് 

അതിലിരു തടികൾ പിണച്ചു 

കുരിശുണ്ടാക്കി 

എന്നെയും  ചേർത്തു നിർത്തി 

ആണി തിരയുന്നു കൈകൾ 

വെഞ്ചരിച്ച വെള്ളത്തിൽ 

പാപം കഴുകിയിറക്കിയവർ 

സദാചാര തന്ടെഴുന്നുള്ളിക്കുന്നവർ 

എൻറെ വിയർപ്പു രുചിച്ചു 

പുരസ്കൃതരായവർ 

തലയല്പം ചരിച്ചങ്ങു നില്കയാണ് ഞാൻ 

വേഗം വരിക കുരിശിൽ തറയ്ക്കുക 

കൈകൊട്ടി ചിരിച്ചാർത്തു മടങ്ങുക 

മഗ്ദലന്യ്ക്കു മുന്നിലായി 

ഒന്നുയിർത്തെഴുന്നേൽക്കണമെനിക്കു