പ്രണയിനി
എന്റെ പ്രണയം ഇടവത്തിലെ
കാര്‍മേഘം പോലെ ആയിരുന്നു
പെയ്യാന്‍ കൊതിച്ചു
പിന്നെ ഒറ്റ തുള്ളിയായി
കൈനീട്ടി വാങ്ങി
തുള്ളികള്‍ കൂടിയപ്പോള്‍
ചെറിയ ചേമ്പില ക്കായി
കണ്ണുകള്‍ പരതി
പിന്നെ പലപ്പോഴും ഒതുങ്ങി നിന്ന്
ഈറന്‍ കൊണ്ടു
അപ്പോഴേക്കും ചെറിയ ചാലുകള്‍
അവ ചരിഞ്ഞും പുളഞ്ഞും
മണ്ണിലെ ചൂടിനെ അകറ്റി
മനന്സു വല്ലാതെ തണുത്തു
മണ്ണിന്റെ മണത്തില്‍
പാമ്പുകള്‍ പുറത്തേക്കു വന്നു
ഈയലുകള്‍ ചിറകരിഞ്ഞു പറന്നു
പിന്നെ നിലത്തിഴഞ്ഞു
എവിടെയോ തവളകള്‍ അലമുറയിട്ടു.
ഞാന്‍ മാത്രം ഒന്നുമറിഞ്ഞില്ല
പ്രണയ മഴയില്‍
ഞാന്‍ കണ്ണടച്ചിരുന്നു .
ആ തണുപ്പില്‍ .പുറത്തെ ചൂട്
എന്നെ ഉണര്തിയില്ല.....
പക്ഷെ.
...മഴ എവിടെയോ വച്ച്
വലിയ കടലായി.
എന്റെ കൈകുടന്നയിലെ വെള്ളത്തുള്ളി
അലറിപായുന്ന തിരയായി.....
എന്നെ പോലും തള്ളി മാറ്റി ...
എന്റെ പ്രണയം എവിടെക്കോ പോയി
ഞാന്‍ ആ പാച്ചിലില്‍ വീണുരുണ്ടു...
ആരുമറിയാതെ ...
നിശബ്ദയായി .
പ്രണയമേ നിനക്കിത്ര ശക്തിയോ
ReplyDeleteപ്രതികാരം എന്നത് നിനക്കറിയില്ലല്ലോ
നല്ല കവിത ഇഷ്ടമായി